Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

«Πάρε ξανά την πένα σου, όρθωσε το κορμί σου/ ώσπου να βρεις τον άξιο να δώσεις τη σκυτάλη»



Δημοσιεύουμε έναν έμμετρο διάλογο του Κώστα Βάρναλη με τον γνωστό από τα εκατοντάδες τραγούδια του Πωλ Μενεστρέλ (Ιωάννης Χαδίδογλου - περισσότερες πληροφορίες εδώ).
Την περίοδο της δικτατορίας ο Βάρναλης γράφει το ποίημα «Ακροτελεύτιον»:
Ακροτελεύτιον
Της ζωής μου τα δυο μεγάλα σφάλματα
τα πλέρωνα εβδομήντα χρόνια. Πρώτο:
ζητούσα την αλήθεια σ' ό,τι μάθαινα·
και δεύτερο: την έλεγα στα πλήθη.

Ολα τώρα θα τα ξοφλήσω. Ελένη,
χρυσό παιδί, Σοφία, Νανά, αδερφούλες,
μαζί μου παραχώστε τα βαθιά.
Και συ, Δώρα, μην κλάψεις άμα φύγω·

τώρα να κλαις: αργοπορώ πολύ.

Το ποίημα δημοσιεύτηκε στη μεταθανάτια συλλογή «Οργή λαού». Κατά κάποιο τρόπο ο Π. Μενεστρέλ ήξερε το ποίημα. Είτε γιατί λόγω της φιλική σχέσης που είχε με το Βάρναλη του το είχε διαβάσει, είτε γιατί δημοσιεύτηκε σε κάποιο έντυπο όταν γράφτηκε (κάτι το οποίο αγνοούμε εμείς σήμερα).
Ο Πολ Μενεστρέλ του αφιέρωσε ένα δικό του ποίημα που φέρει ημερομηνία 5 Ιουνίου 1973.

Η Απάντηση στο «ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΙΟΝ» του Μενεστρέλ:
Στον Κώστα Βάρναλη
Η ζωή αλλάζει, μα δε χάνεται.
Η ελπίδα σβήνει, μα δεν πεθαίνει...
Η αλήθεια σκεπάζεται, μα ξαναλάμπει.
SHELLEY
Τιμή σου, Δάσκαλε! Εδειξες πως δεν είσαι ραγιάς,
στα βέλη του σκοταδισμού προτείνοντας τα στήθια!
Χάρισες στον αγράμματο τα φώτα πούχ' η Αλήθεια,
με πίστη της πιο αδάμαστης, τρανής παλικαριάς!
Κατάλοιπα πολέμησες πνευματικής σκλαβιάς,
που αφιονίζουν το λαό σα θλιβερή συνήθεια-
και στη ζωή ας σου κόστισε αυτό εμπόδια πλήθια,
κατατρεγμούς και στέρηση ακόμα της λευτεριάς!
Τώρα... εσύ, πού 'ριξες φως στη Δίκη του Σωκράτη,
απεσταμένος παρατάς την πένα και λες: «Κράτει!» -
Μα στον αγώνα πού άρχισες φέρνεις ζημιά μεγάλη...
Μ' όση απομένει δύναμη απ' την παλιάν όρμή σου,
πάρε ξανά την πένα σου, όρθωσε το κορμί σου,
ώσπου να βρεις τον άξιο να δώσεις τη σκυτάλη!
5 Ιουνίου 1973
Πολ Μενεστρέλ

Δεν ξέρουμε αν και αυτό το ποίημα δημοσιεύτηκε κάπου (το πιθανότερο είναι πως δημοσιεύτηκε). Ο Βάρναλης όμως το έμαθε και του έστειλε επιστολή.

Αθήνα 11 του Ιουνίου 1973
Χρυσή κι αληθινή καρδιά του Αγαπημένου μου Μενεστρέλ,
Πολύ συγκινήθηκα με το θαυμάσιο ποίημά σου για μένα. Δυστυχώς δεν μπορώ να περπατήσω να έρθω ο ίδιος προσωπικώς να σου σφίξω, σαν άλλοτε, το χέρι, το δικό σου και της εξαίρετης γυναίκας σου.
Δε βλέπω - γράφω όπως λάχει. Να με συγχωρείς για την κακογραφία μου. Ενας λόγος που δεν έρχομαι να κάνω παρέα μαζί σας - με το Μάριο και το... δικηγόρο του (τώρα ξεχνώ τ' όνομα- όλα τα ονόματα). Ξεχάστε με και σεις.
Σας φιλώ όλους κι είμαι πάντα όλος αγάπη για σας.
Κώστας Βάρναλης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου